മന്ഥരേ മാപ്പിരക്കുന്നു ഞാന്‍
മാനവ മാനസത്തിന്‍
മാന്ത്രിക വാക്കിനായ്‌
നീചയല്ല നീ നിസ്ത്രപയുമല്ല
ലോകനന്മയ്ക്കൊരു ഹേതുവല്ലോ
എങ്കിലും ലോകം നിന്നെ പഴിച്ചു
ലോകര്‍ അപഹസിച്ചു
നിന്‍ പേരിന്‍ മാറ്റുരച്ചു
ക്രൂരയായ് നിന്‍ നില പതിച്ചു
ഭരതന്‍റെ രാജ്യത്തില്‍ നിന്‍റെ
ഭദ്രാസനം നിഷ്കരിച്ചു
കാരാഗൃഹത്തില്‍ പതിച്ചു
തോരാതെ കണ്ണീര്‍ പൊഴിച്ചു
ഭരതന്‍റെ നന്മ നീ കരുതി
സാകേത സ്വപ്നം ഫലിച്ചോ ?
എങ്കിലും നന്മ നീ ചെയ്തു
കാട്ടിലേക്കെന്നെ അയച്ചു
ലോകശാപം നീ കളഞ്ഞു
ലോകവും നന്നായ് തെളിഞ്ഞു
പത്തു തലയുടെ ശാപം
പത്തി വിടര്‍ത്തിയാടുമ്പോള്‍
പത്തനമേറ്റാതെ എന്നെ
വനപത്തനം പൂകാനയച്ചു
അമ്മമാരാട്ടിക്കളഞ്ഞു നിന്നെ
ഉഗ്ര ശാപങ്ങള്‍ ഗ്രസിച്ചു
ഓര്‍ത്തിരുന്നെങ്കിലും നിന്നെ
ബിംബം പുഷ്പകമാല്യം കണക്കെ
മാതൃവാത്സല്യം തുടിച്ചു
സ്തന്യം രാമാഭിഷേകം കൊതിച്ചു
കുറ്റബോധം പോയ്‌ മറഞ്ഞു
മന്ഥര മന്ദഹാസങ്ങള്‍ പൊഴിച്ചു
രണ്ടു കരങ്ങളും കൂപ്പി - രാമന്‍
കുറ്റബോധത്തില്‍ കുതിര്‍ന്നു
മന്ഥരേ ........
മാപ്പിരക്കുന്നു ഞാന്‍
മാനവ മാനസത്തിന്‍
മാന്ത്രിക വാക്കിനായ്‌ .................
No comments:
Post a Comment